آرتروز و درد مفصلی، علائم و عوارض
آنچه در این مقاله مطالعه می کنید:
آرتروز مفصل لگن و ران یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی در میان افراد بالای 40 سال است که به دلیل فرسوده شدن مفصل ران رخ می دهد؛ فرسوده شدن غضروف سبب ساییده شدن استخوان ها برروی یکدیگر و باعث بروز علائمی دردناکی همچون احساس درد در ناحیه کشاله ران، احساس خشکی و سفتی در لگن می شود.
آرتروز مفصل برای اینکه به آسانی بتواند حرکت کند از دو استخوان تشکیل شده است؛ برای تسهیل شدن حرکت استخوان ها نیز غضروف هایی درمیان دو استخوان قرار دارد. با افزایش سن یا وارد شدن ضربه یا تروما به غضروف ها، مفصل ها نیز در معرض آسیب و ضربه قرار می گیرد.
علائم آرتروز
علائم آرتروز اغلب به کندی ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. این علائم و نشانه ها عبارتند از:
- درد: احساس درد گرفتن مفاصل در زمان راه رفتن، دویدن و ایستادن زیاد
- سفت و سخت شدن مفاصل:احساس سفت شدن مفاصل بعد از بیدار شدن و حرکات بعد از نشستن
- احساس نرمی مفاصل:احساس نرمی مفاصل بعد از فشار وارد کردن بر روی آن ها و اطراف آن
- از دست دادن انعطاف پذیری: امکان دارد نتوانید مفاصل خود را به راحتی به تکان دهید و در جریان حرکت احساس خشکی کنید
- صدای تق تق زانو: در انجام حرکت کردن بدن و راه رفتن احساس صدای تق تق در زانو خود کنید
- استخوان ریزه و خارهای استخوانی: این تکه‌های اضافی استخوان، در اطراف مفصل آسیب دیده به وجود می آیند.
- تورم و متورم شدن:امکان التهاب و تورم ناشی از بافت نرم مفاصل در اطراف آن
خارهای استخوانی روی ستون فقرات در اثر آرتروز
در آرتروز ستون فقرات، دیسک ها باریک می شوند و خارهای استخوانی تشکیل می شوند.
خارهای استخوانی معمولاً به یکی از سه دلیل زیر باعث کمردرد می شوند:
- التهاب مفاصل
- فشار روی ریشه عصبی
- تنگی کانال نخاعی
آرتروز مفصل ران
مفصل ران نشان داده شده در سمت چپ تصویر طبیعی است، اما مفصل ران نشان داده شده در سمت راست تصویر، از بین رفتن غضروف و تشکیل خارهای استخوانی را به دلیل آرتروز نشان می دهد.
علت ایجاد آرتروز
بالا رفتن سن اولین و اصلی ترین علت ایجاد آتروز لگن و ران در افراد مختلف است؛ با افزایش سن مفصل ها و غضروف ها نیز همچون پوست و دیگر اجزای بدن شروع به تحلیل رفتن می کنند و خاصیت ارتجاعی و شادابی گذشته خود را از دست می دهد.
این عارضه اغلب به عنوان یک بیماری ساییدگی در قسمت لگن شناخته شده است. اما علاوه بر از بین رفتن غضروف، کل مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد.
از عواملی که باعث ایجاد آرتروز می گردد می توان به عوامل ذیل اشاره کرد که عبارتنند از :
- ژنتیک
- ابتلا به بیماری‌های لگن
- غیرعادی بودن آناتومی لگن
- شکستگی استخوان ران
- اضافه وزن
- سیاه شدن استخوان ران
علائم و نشانه‌های آرتروز لگن
عواملی که می توانند نشانه های از این بیماری باشند، عبارتند از:
- احساس خشکی و سفتی در مفصل که در هنگام بیدارشدن از خواب در صبح بیشتر است.
- احساس خشکی پس از نشستن طولانی مدت
- درد و تورم در لگن
- شنیدن صدا، یا احساس به هم ساییده شدن استخوان‌ها
- ناتوانی در حرکت لگن، برای انجام فعالیت‌های معمول روزانه، مانند: پوشیدن جوراب
- شایع‌ترین علامت ناشی از آرتروز لگن درد است. درد، می‌تواند علاوه بر لگن، در کشاله‌ی ران، پشت و یا در زانوها و ساق پا نیز احساس شود.
- ممکن است، کاهش دامنه حرکت ناشی از آرتروز سر لگن، به ناتوانی در راه رفتن به شکل طبیعی، تلوتلو خوردن و افتادن نیز منجر شود.
پیشگیری از آرتروز مفصل لگن و ران
وقتی که به طور کامل غضروف مفصل تخریب نشده است به همین منظور پیشگیری آن، از قبل انجام عمل جراحی می تواند بسیار کمک کننده باشد. این درمان ها شامل:
- مصرف داروهای ضد التهاب و ضد روماتیسمی
- تزریق کورتیکواستروئیدها برای پیشگیری از التهاب
- پیشگیری از اعمال فشار مضاعف به مفصل لگن و ران
- انجام تمرینات و ورزش مخصوص آتروز لگن
- کم کردن وزن بدن
- استفاده از عصا یا واکر
عوارض
آرتروز یک بیماری دژنراتیو (بیماری که سبب تحلیل رفتن و فرسایش بافت ها به مرور زمان می گردد) است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به درد مزمن می شود. درد و سفتی مفاصل می تواند آنقدر شدید شود که کارهای روزانه را دشوار کند. همچنین درد مفصلی می تواند باعث افسردگی و اختلالات خواب گردد.
درمان های آرتروز مفصل ران و لگن
- تغییر سبک زندگی: تغییر فعالیت‌ها به‌منظور کاهش فشار روی مفصل ران
- فیزیوتراپی: تمرینات خاص می تواند به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری، و همچنین تقویت عضلات در لگن و پا
- وسایل کمکی: استفاده از وسایلی که شما را در راه رفتن کمک کند مانند عصا
- تزریق کورتیزون: داروی کورتیکاستروئید همراه با داروی بیحسی موضعی در مفصل لگن تزریق می‌شود تا درد و التهاب را در ناحیه لگن کاهش دهد
- تزریق PRP: تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP از پلاکت خون خود بیمار که این کار موجب تحریک بافت غضروفی مفصل برای ترمیم و بازسازی می‌شود
- انجام تمرینات کششی و انعطاف پذیری: برنامه ورزشی برای افزایش انعطاف و قدرت مفصل و حفظ ساختار عضلانی
- مصرف دارو:داروهای ضدالتهاب مانند ایبوپروفن
جراحی برای درمان آرتروز مفصل لگن و ران
در موارد شدید که درمان‌های غیر جراحی تأثیری بر بهبود بیماری ندارد، عمل جراحی برای درمان آرتروز توصیه می‌شود.
- آرتروسکوپی: جراح با استفاده از آرتروسکوپ داخل مفصل ران را دیده و شرایط آن را بررسی می‌کند، آرتروسکوپ دوربین مانیتور داری است که از طریق یک سوراخ یا شکاف کوچک در محل مفصل قرار می‌گیرد که برای برداشتن تکه‌های شل غضروف از داخل مفصل است، این فرایند برخی مواقع برای کاهش موقت علائم مفید است و در زمانی که آرتروز تازه شروع شده است به کار برده می‌شود.
- جراحی استئوتومی: جراحی استئوتومی ران در مواردی که آرتروز شدت کمتری دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با جراحی استئوتومی سطح مفصل بریده‌شده و مجدداً در جای صحیحش قرار داده می‌شود ؛با این عمل مفصل ران در محل درست خود قرار گرفته و خواهد توانست وزن بدن را تحمل کند. - تعویض مفصل لگن: هنگامی که این مفصل به خاطر آرتروز یا سایر مشکلات احتمالی دچار آسیب شدید شود، عمل جراحی تعویض مفصل لگن ممکن است به بیمار پیشنهاد شود.
در عمل جراحی جایگزینی لگن جراح، غضروف و استخوان از بین رفته را از مفصل لگن برداشته و آن را با اعضای مصنوعی جایگزین می کند.
کلام پایانی
با توجه به موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت جراحی مفصل لگن ، در بسیاری از موارد که متخصص ارتوپد تشخیص می دهد ، جزو راه حل های کابردی محسوب می شود.
